Fiks vroeg ga ik met hond en laptop naar het restaurant. Iedereen slaapt nog diep en ik ben lui. Daar is bezorgkoffie en internet. Ik moet de chip van de NS nog aanmelden/activeren of wat dan ook. De verbinding is echt niet vooruit te slaan. Het duurt ontzettend lang voordat de site van de NS ook maar in beeld komt.
Ik vul het formulier in en lees dat ik een mailtje ga ontvangen. Later op de avond trek ik met vriendje, hond en laptop naar de koffie om te zien dat ik nog steeds geen mail heb. Ik vrees het ergste voor de reis morgen. Ik laat me verrassen.
In de middag gaan we op bezoek bij mijn moeder. Ze vind het steeds lastiger om het verband te zien.
We hebben afgesproken in de loop van de dag langs te komen. Ik heb tegen haar gezegd dat ze gewoon haar afspraak bij de kapper kan houden. Dat ik haar wel vind mocht ze beneden zitten, in de gemeenschappelijke huiskamer of buiten op het terras.
Als ik haar vind zit ze in haar kamer. Ramen en deuren dicht dus heel benauwd weer. Ik neem een verse hap voor ik naar binnen ga. Als eerste zetten we de balkondeur op een ruime kier.
We kijken de foto’s, tonen de baby, geven de kaart. Later deze week stuur ik nog wel een fotoboekje op zodat ze kan showen.
We wandelen door haar post en kijken naar wat ze in de tussenliggende tijd heeft verzameld. Met veel passen en meten komt alles weer op z’n plek.
In de buurt zit een uitmuntende toko. Spotgoedkoop en alles met liefde gemaakt. We halen drie verschillende bakken waarbij ik aangeef dat er één mild mag zijn en de andere twee zoet en absoluut niet pittig/mild of anders warm.
Thuisgekomen springt er spontaan overal water uit mijn vriendje. Zweet parelt over zijn voorhoofd. Na een minuutje in zijn mond veroorzaakt het eten ook daar brand. Dapper eet hij door maar halverwege de bak moet hij echt de handdoek in de ring gooien. Jammer. Je vraagt je af wat het was geworden als we gevraagd hadden om heet eten.
Ook de open-je-ogen sessies met mijn dochter zijn heftig. Ik wil haar niet kwetsen maar ze moet zien wat wij zien. Ze hoeft het er niet mee eens te zijn, maar ik wil wel dat ze onze waarheid ziet. Als ze dan nog besluit om erin te stappen, dan doet ze dat in ieder geval met een open blik. Nu lijkt het of alles dat hij zegt waarheid is en daar ben ik het niet mee eens.
Hij heeft negen uur tussen zijn ochtend en avond klus. Al 15 dagen heeft hij de sleutel. Zijn oude huis is nog niet leeg of schoon. Zijn nieuwe huis is nog lang niet af. Zowel in hun slaapkamer (koningsblauw) als in die van Krista (babyroze) mist een enkele baan. Als we de hoeveelheid rollen hadden genomen die hij zelf had bedacht dan hadden ze per kamer nog een rol minder gehad.
Meneer moet zich morgen maar melden. Even met de billen bloot. Hoe denkt hij voor mijn dochter te gaan zorgen. Als hij nu al niks alleen kan, hoe moet dat dan straks als ze weer moet gaan werken om zijn schulden te betalen. Een diepe zucht verder en afwachten wat het gaat worden.
We hadden veel meer plannen dan we uiteindelijk hebben gedaan. Eén keer over het strand met de hond is het geworden. De beide oma’s zijn bediend en mijn vriendje heeft een nieuwe start gemaakt met zijn moeder. De week is voorbij en we gaan straks weer over tot de orde van de dag.
Nog een laatste blok in de open haard. Nog een laatste bad (welke olie zal ik nu nemen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten