Het plaatje is gemaakt. Een deel van de financiën bij de vriend van mijn dochter is bekend. Schokkend. Zij weet van niks, of in ieder geval niet als totaal beeld. Ik schets haar het beeld van de man die haar verjaardagscadeau van ons verkocht. De man die haar cadeau aan hem wilde verkopen, omdat hij geen geld meer had (maar wel de beschikking over ons huishouden waar een vriezer vol stond).
De man die haar te ontvangen spaargeld wilde uitgeven aan zijn rijlessen en rijbewijs. Maar daar steken we een stok voor. Zij mag het besteden, voor zichzelf of haar kind. Hij mag vruchtgebruik van de spullen en meer niet.
Ik schets haar het beeld van de man die gadgets koopt, spelletjes, wiet. En daarna weet te melden dat er geen geld meer voor de kleine is. En kom niet aan met ‘dat doet hij niet’, want dat doet hij nu al. Ze heeft geen cent om uit te geven. De geboortekaartjes moeten nog verstuurd worden omdat er geen postzegels waren voor de 5 kaartjes die zij nog moest versturen. Die op de 8e dag na thuiskomst geen luiers meer kon kopen (of eten of wat dan ook).
Afgelopen zaterdag (mijn vriendje was jarig) heeft hij zich niet laten zien. Zondag is ze naar hem toegegaan om haar koffer te halen en wat spullen voor zichzelf en de kleine. Maandag ging ze op reis om een midweek weg te gaan. Hij is niet geweest, heeft ze niet uitgezwaaid of wat dan ook.
En daar wil ze haar leven mee delen. Haar kind mee delen.
De kleine wordt sterker. Ze tilt haar hoofd hoog in de lucht sinds afgelopen donderdag. Niet voor heel even maar voor heel lang. Wel een minuut of 5 kijkt ze verbaasd rond. Pas dan legt ze zachtjes haar hoofd neer.
Hij praat haar weer naar school gaan uit het hoofd onder het mom van ‘samen opvoeden’. Maar waar is hij dan? Het huis is nog steeds niet af. En geld is er niet voor de komende drie weken. Dat is al op.
Ondertussen is hij de spullen van de kleine al aan het weggeven voordat ze er ook maar uitgegroeid is. Een nichtje van hem is 4 maanden zwanger. Hij heeft gezegd dat ze de spullen van Krista kan krijgen. Maar de spullen die wij hebben gegeven wil ik hier terug. Voor een volgend kleinkind. Hij geeft maar weg wat hij zelf heeft gekocht.
Met alle sores die er is over geld is hij niet de man om een extra klus te zoeken. Niet de man om op zoek te gaan naar extra werk (kan toch niet, het huis moet behangen met duur behang). Er moeten nog spullen verhuisd worden maar dat kon niet meer afgelopen weekend. De benzine was op.
Ik geef het op, tegen zoveel domheid en arrogantie kan ik niet op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten