de tuin

Als alles klaar is dan kunnen we misschien een start maken met de tuin. Anders dan in huis kunnen we daar veel doen zonder geld uit te moeten geven. Overal door de tuin staan planten. Denk aan coniferen, levensboom, maar ook een sering en kardinaalsmutsen en planten waarvan ik de naam niet ken.

Al jaren staan ze raar door de tuin. Het idee is om ze als een borderrand te plaatsen en allerlei tegelvloeren en vloertjes te verwijderen. De plek waar we kunnen zitten is niet echt egaal en er liggen verschillende soorten stenen. We hebben de tegels liggen om een grotere plaats te maken om te zitten. Er liggen drie grote bielzen en die kunnen dan als lijst tussen de border en het grasveld komen. Want in het centrum komt dan een grasveld.

Nu is in mijn wijk de grond voornamelijk leem en dat is zowel droog als nat niet leuk. Een schop hebben we niet meer en een graafmachine kan er niet komen. Bovendien, als ik de bestaande beplanting grotendeels behoudt dan is de tuin ook aangekleed om het maar zo te noemen.

Op een avond kom ik naar huis. Hij ziet er doodop uit, maar dat kan niet van het afwerken van de benedenverdieping zijn (geen materiaal). Het huishouden is niet dusdanig intensief. De slaapkamer is af. De trap moet je met een machine behandelen. Daar wordt je ook niet zo moe van. Dan biecht hij onderweg op. Hij is met de tuin bezig geweest. Hij heeft daar veel werk verzet.

Ik kan me er niks bij voorstellen. Zonder schop kun je daar niks.

Maar ik had buiten een zaag en een heggeschaar gerekend. Hij heeft het grootste deel van de beplanting om zeep geholpen. Achterin op de stenen ligt een hoge hoop planten die dood zijn of snel zullen zijn. Het voelt als massamoord. Overal in de tuin steken stronken en stammen omhoog. Nog duidelijker is te zien hoeveel hoogte verschil er is op de bodem. Alle stenen liggen overal en nergens nog te wachten.

Ik ben hels. Dit vergeef ik hem niet snel. Op dit moment stuur ik hem boos naar bed omdat ik anders heel heel heel boos ga reageren. En dan breek ik hem op zijn enkels af. Ik denk zelfs meer dan dat. Ik hoef hem even niet te zien.

De volgende ochtend zegt hij sorry en wil knuffelen. Maar zover ben ik nog niet, nog lang niet. Als hij me verwijt wel lang boos te willen zijn spring ik finaal uit mijn vel. Ik vertrek uit huis en smijt de deur achter me dicht. Dit gaat even duren…

de slaapkamer

we liggen in een kleine slaapkamer. Hij is 2.90 meter breed en misschien 2.60 lang. Die breedte weet ik zeker want die heb ik opgemeten.

We hadden een verzameling bodems en matrassen, maar een eenheid is het niet. Door de huidige opstelling zijn we gewend geraakt aan een flinke bende personal space en dat willen we ook zo houden. Tegen elkaar aankruipen kan altijd als je een flinke ruimte hebt.

We zien een leuke boxspring van 2x90 en één matras van 180 met ook nog een topmatras. Uit ervaring weten we dat dat heerlijk ligt. Aan onze ruggen merken we ook dat de verzameling die we nu hebben op is. Dus bestellen we het bed. We betalen direct zodat ik zicht kan houden op het geld dat er is (ik reken mezelf anders rijk en met alles dat nog moet is dat geen goed plan).

De levertijd is een week en daar komen we wel overheen. Het bedrijf geeft online aan dat ze contact opnemen voor levering.

De huidige verzameling moet dan uit die kamer. Daar ligt datzelfde projecttapijt als in de rest van het huis. Gelukkig hier wel zonder lijm :)

De muren en het plafond zijn lichtblauw en het lijstwerk is donkerblauw. Er zit nog wat behang en er staat een restje kastje en een bureau.

Willen we daar dat nieuwe bed plaatsen dan kan een deel van de huidige opstelling als logeerbed gaan dienen. Maar ik vind dat we dan ook maar meteen moeten verven. Anders moet het straks achteraf en dat is onhandig. We hebben een groots bankstel en daar kunnen we wel een week op slapen. Dan heb je ruim de tijd om alles te doen. Op de vloer kan wel een simpel zeiltje, kun je dat ook eens zelf leggen. Het merendeel zit onder het bed straks dus doe maar een poging. Als je vanaf de deur naar het hoofdboord gaat leggen kan het alleen misgaan in de buurt van het hoofdboord. En daar zien we straks niks meer van.

De scheidingswand naar de kamer van mijn dochter is opgebouwd uit gipsblokken. Dat is blijkbaar niet heel stevig en het behang gaat samen met de deklaag eraf. Die moeten we dus optrekken. Gelukkig wordt hij daar steeds handiger in. De verf op het lijstwerk bladert af en moet dus ook zoveel mogelijk worden verwijderd voordat je er met een andere laag (beige) overheen gaat. Het bureau is in die kamer opgebouwd en blijkt niet door de deur te kunnen. Hij is van mijn dochter en die wil hem ooit ophalen. Dus hij moet netjes uit elkaar…

Het zeil komt er te liggen maar uit gemak is mijn vriendje bij het hoofdboord begonnen. Dus het creatieve snijwerk zit precies daar waar je het altijd gaat zien. Ik zucht maar en zeg er niks van. 

Ik bel nog eens met het bedrijf waar die afspraak blijft voor levering. Maar dan meldt de dame dat levertijd de tijd is die de leverancier nodig heeft om het stuk aan het bedrijf te leveren. Pas als zij het binnen hebben zullen ze bellen voor een afspraak. Ik moet geduld hebben want het duurt iets langer.

Na een lange wachttijd bel ik nog maar eens. Nog steeds geen bericht. Tot de volgende ochtend.

Op de site staat ‘uitverkocht’. Op zich geen punt, ik had al besteld. Als ik de dag daarna een mailtje krijg dat ze niet kunnen leveren valt mijn mond wagenwijd open. Heb ik dat weer?

Ik bel de service-afdeling. Ik heb al betaald, hoe gaat dat? En wat nu? De dame wijst met op alternatieven. Hetzelfde bed maar dan 20 cm minder breed. Dat is best veel, dus geen optie. Een andere opstelling dan. Ik snuffel wat rond maar zie alleen veel duurdere modellen. Dus ik vraag wanneer dat geld teruggestort wordt. Nu blijken ze een week te wachten of er misschien een vervangende bestelling wordt geplaatst waarmee verrekend kan worden. En als dat niet zo blijkt te zijn, dan wordt een verzoek om terugbetaling gedaan. Daar kan 30 dagen overheen gaan.

Dus in het slechtste geval zie ik niks anders maar kan ik ook niks anders bestellen omdat zij mijn geld vasthouden. Ik ga daar eens over nadenken.

Het bed dat we hadden gekozen spreekt me wel heel erg aan, nog steeds. En ze hebben hem ook in 140x200cm. Als de kamer 2.90 cm breed is dan kan 2 x zo’n 1.40 bed geplaatst worden. Dan hebben we echt een super bed. Doordat we zo heel verschillend zijn is dat ook niet zo’n slecht idee.

Ik heb het snel warm, hij slaapt eind juni/begin juli nog met een dubbelgevouwen winterdekbed. Ik ben echt een wentelteefje die ook nog eens vaak wakker wordt. Hij slaapt door alles heen en ligt ook vrij rustig. Dus 2x 1.40 wordt het.

Ik plaats de bestelling en spreek een leverdatum af, want deze is direct leverbaar. Op een snoeihete vrijdag worden ze geleverd. De jongens brengen het wel boven maar monteren en plaatsen mogen we zelf doen. En dan blijkt een 2x70 boxspring toch breder dan 1.40 te zijn. We komen in de totale breedte 2 cm tekort. Ik ga met een wig aan de slag, hij zal gaan passen. Ik bespaar je details maar uiteindelijk staat het. Een heel groot bed in plaats van een bankstel.

de trap

De woonkamer, keuken, gang wacht nog op afwerking. Een profiel, een afdekhoutje, een deurgordijn, radiatorkoven… Kleine dingetjes maar ze moeten nog.

En als ik dan op een dag thuis kom, dan laat hij met trots zien dat de trap kaal is. Ook die was gestoffeerd, volledig incl. zijwanden. Met diezelfde fijne lijm als in de woonkamer zat. De verflaag daaronder was donkerbruin. En om die reden hadden we besloten te wachten tot we materiaal hadden (schaaf, schuurmachine, beits, weet ik veel wat). Oh en vuilniszakken waren er ook niet, maar we hebben een ruime berging dus daar gooi je het dan gewoon rommelig in. Vandaar dat ik mijn fiets niet kwijt kon. Voordat ik ook maar een stap binnen had gezet zag ik daar de resten van de trapbekleding al wel liggen.

Ik schiet opnieuw uit mijn slof. Waarom denkt hij niet na, maak een planning en zorg dat je alles hebt voordat je begint. Overleg, denk aan het weer en de financiën en mij..

Ik zeg dat ik een collega zal vragen of hij een schuurmachine heeft en of we die kunnen lenen. Dus geen actie vandaag, even wachten. Als ik aan het eind van de middag bel is hij driftig aan het schuren geweest met een schuurpapiertje. Geen doen, takke-klus en nog wat grovere krachttermen. Ik wijs hem terecht. Eigen schuld dikke piep… Ik had toch gezegd wat ik zou proberen. Maar goed, we mogen het apparaat lenen. Schuurpapier halen en kijk maar hoever je komt. Hij wil graag de treden blank maken en dan beitsen zodat ze een houtlook houden. Ik wens hem sterkte met al die hoekjes en kieren.

Als we schuurpapier hebben opgehaald is hij er na een dag al flauw van. Na die dag ziet ook hij dat blank schuren een utopie is. Gaat niet werken. Maar ik sta erop dat hij het dan zo egaal mogelijk schuurt zodat we het kunnen lakken. Dan traptreden erop en dan is het ook netjes.

Maar eerst de slaapkamer, want de bedden gaan geleverd worden…

Mijn moeder

we hadden een afspraak bij de longarts omdat haar zuurstof gehalte was opgehoogd van 1 naar 2. Zonder dat ze gezien was, gewoon zomaar via de telefoon. Tijdens het consult alle klachten maar eens op tafel gezet en het leek goed om een milde plastablet voor te schrijven. Hierdoor zou haar opgezette, stekende benen maar ook haar moeite met ademen kunnen opknappen. Iedere ochtend 1 tablet en dat zou beter mogen worden.

Een paar dagen later bel ik haar om te vragen hoe het gaat. Ook omdat ze maar voor 14 dagen heeft gekregen omdat we eerst moeten kijken of ze niet maf reageert op de stoffen die ze erbij krijgt. Ze geeft aan nog meer dan genoeg te hebben, ze neemt er immers maar een halve van per dag.

Zucht.

Ik leg haar uit dat de sticker op de verpakking en mijn aantekening op de kalender (1 hele per dag bij het ontbijt) toch niet anders uit te leggen vallen.

Ze geeft op donderdag aan dat ze zaterdag een andere kraan krijgt op haar ‘wandelfles’. Verward vraag ik hoe ze dan nu naar beneden gaat om buiten te zitten of te eten of zo. Dat doet ze nu dus danwel niet danwel (met het eten) zonder zuurstof.

Ik heb hele onvriendelijke woorden in gedachten, maar besluit te bellen met de evv-er aldaar. De dagverantwoordelijke kan me geen zinnige reactie geven (ja,.. ze hadden niet meer, dus vroegen we mevrouw of het met spoed moest of dat het kon wachten tot zaterdag). Mijn aantekening op de voorkant van het dossier dat medisch handelen met mij overlegd moet worden tenzij het levensreddend is heeft dus geen nut gehad. Ik confronteer haar en later de evv-er in de nachtdienst met een scenario dat mijn moeder zonder zuurstof naar beneden gaat en daar het loodje legt… Dat vinden beiden geen leuk beeld, maar het maakt wel duidelijk hoe onzinnig die vraag aan mijn moeder was.

Dan hoor ik ook dat de zuurstofflessen nog steeds bij haar op de kamer staan. We hadden afgesproken dat daar een andere plek (het zuurstofhok) voor gezocht zou worden. Dat daar nu de schoonmaakwagentjes staan zal me worst zijn. Hier gaan we het nog eens heel goed over hebben. Die flessen moeten daar weg.

Maandag ga ik daar weer heen. Kijken hoe het nu is met de bloedwaarden en haar lijf. Maar ook om het overleg met het huis nog eens aan te gaan.

Zo blijf je leuk bezig.