longrevalidatie poging 2

Ze hebben weer gebeld. Het Bronovo afdeling Longziekten. De longrevalidatie mag weer starten. Nog even gevraagd of ze het nu zeker weten, dat ik niet weer alles regel om het te moeten afzeggen.

Inmiddels heeft ze echte gymschoenen gekocht en is ze er al mee op de hometrainer geweest in het huis. Daar hebben ze een zeer beperkte fysio-ruimte waar ze de hometrainer een aantal keren per week gebruikt.

Ze is ook al met de verdieping naar Clingendael geweest. Ze hebben gewandeld (merendeel zit in rolstoelen of van dat electrische materiaal. Mijn moeder had een rollator van één van de dames in gebruik en dat beviel prima.

Ooit eerder dit jaar zei ik haar dat het mede haar zelfvertrouwen is dat het haar moeilijk maakt. Als je jaren nagenoeg niet beweegt dan is iedere beweging moeizaam. Met een rollator heb je de zekerheid dat je steun hebt en direct kunt zitten. En dat heeft ze nu door. Qua tijdsduur ging het goed en als het even moeilijk werd dan ging ze gewoon zitten.

Nu kan ze woensdag beginnen met longrevalidatie. We zullen zien wat dat oplevert.

alleenigheid

Daar zit hij dan, helemaal alleen. En ik weet dat het een keuze is. Toch heb ik enorm met hem te doen.

Zijn enige aanspraak is een hond, twee tot drie dochters en een echtgenote – ik dus. Nu ben ik er nagenoeg niet dus mij kun je wegstrepen. De dochters hebben ook een eigen leven, dus ook die ziet hij steeds minder. Bovendien kiezen ze er soms voor om andere bezigheden te hebben juist omdat er zo’n depressieve wolk om hem heen kan hangen.

Ooit had hij oude vrienden. Voornamelijk in de tijd dat hij nog goud geld kon uitgeven. Toen dat veranderde waren ze nergens meer te vinden. Zelfs op zijn trouwdag bleven ze weg. En dan deed diep zeer.

Ooit had hij familie. Maar na een aantal pogingen om niet second-best te zijn werd het contact minder. En toen ook zijn zorgen om zijn dochter op een bepaald moment werden weggewuifd, verbrak hij het contact helemaal.

Ooit had hij ook nieuwe vrienden. Omdat hij toch moeilijk contact maakt was dat hem heel dierbaar. Maar ze verhuisden naar ver weg en het contact verwaterde en verviel.

Nu zit hij hier. Niemand om iets leuks mee te doen. Tja, hij kan met mij weg. Maar eigenlijk wil hij ook wel eens met een ander dan met mij praten. Maar er is geen ander. En hij maakt geen contacten dus dit is wat er zal zijn de rest van de tijd – niemand. Met mij de kroeg in is toch anders. Je kent elkaar door en door en je hebt niks nieuws te vertellen. Dat geneuzel over mijn werk zegt hem niks dus daarmee doe ik hem echt geen plezier.

Nou zou je zeggen dat hij daarmee naar een therapeut zou kunnen. Ware het niet dat mijn dochter al bijna twee jaar bij een therapeut loopt en daar geen stuiver wijzer van lijkt te worden. Bovendien wil hij zijn ziel en zaligheid niet bij een vreemde op tafel leggen.

De wereld heeft hem zeer gedaan en daarom vertrouwt hij de wereld niet meer zo.  Toch lijkt me dit ook geen pretje. Hij zal een keer een keuze moeten maken. Er iets aan doen of erin berusten.

onderhoud

Was ik helemaal vergeten te schrijven… En het was juist zo bijzonder.

Onze HR ketel begon wat kuurtjes te hebben. Soms had je zomaar ineens onder de douche een bak koud water. Als je dan bij de ketel ging kijken, dan stond hij keurig te blazen alsof er een heetwatervraag was. Maar nergens ging heet water heen. En een boiler zit er niet in.

Het jaarlijks onderhoud stond voor de deur dus lief als ik ben hebben we even gewacht tot de onderhoudspersoon er zou zijn. Vorige week donderdag kwam ze. Ze luisterde naar mijn verhaal en ging aan de slag. Bijna het hele apparaat ging los en uit elkaar. Er werd zo hier en daar een functie getest en ze bestelde een onderdeel om later te vervangen. Het apparaat zou voorlopig gewoon werken.

Vrijdagmorgen was het snikheet in de kamer. De thermostaat stond op 5 graden dus het was niet zo bedoeld. Toch was het 22 graden in de kamer en dan is het echt heet. De ketel stond maximaal te blazen boven. Alleen de stekker eruit was een oplossing. Geen probleem dachten we.

Zaterdagavond bleek dat de douche niet meer wilde. Een keer of wat de ketel herstarten en dan lukte het soms. Om de onderhoudsmensen te ontzien hebben we ons een weekend geërgerd. Maandagmorgen gebeld. Er bleken twee onderdelen vervangen te moeten worden. Een klep tussen heetwatervraag en verwarming en nog iets groots.

De ketel is al lang niet meer origineel. Alles is al een keer vervangen, zelfs de brainbox. Dus dit zal zeker niet het laatste zijn dat we gaan meemaken. Nu maar hopen dat we warmpjes door de winter komen.

wortelkanaal

Met tranen in de ogen staat daar mijn jonge moeder-dochter… tandpijn. Ze heeft de tandarts gebeld en kan over een week terecht. Geld voor pijnstillers heeft ze niet maar dit houdt ze niet uit.

Waanzin natuurlijk met die zwangerschap van haar. Dan slik je zo min mogelijk troep. Wat ik kan voorkomen dat zal ik voorkomen. Dus ik bel met de assistente. Leg de situatie uit (zwanger, erge pijn).

Er wordt overleg gepleegd want haar vorige afspraak was al een flinke tijd terug. Maar met de hand over het hart kan ze dezelfde dag nog terecht.

Gelukkig maar want ze blijkt in haar linker voortand een wortelkanaalbehandeling nodig te hebben. Een hele kleine verdoving voor de duur van de behandeling en klaar is het al weer.

Laat die avond spreek ik haar even op msn. Het steekt zo nu en dan nog een beetje maar ze is dolblij. Nu hopen dat het goed blijft.

En weg is de fiets

De dames brengen even een boodschapje weg. Kwestie van een paar minuten tops.

Ze vergeten de fiets op slot te zetten en brengen de boodschapjes naar binnen. De dief is oplettend en ziet dat de fiets gebruikt wordt om een krant te bezorgen. Hij/zij haalt de fietstas van de fiets en neemt alleen de fiets met sleutels mee.

Gelukkig heeft de fiets net twee dagen geleden een nieuwe binnen- en buitenband in het achterwiel geplaatst gekregen. Dat is toch fijn voor de dief in kwestie. Je moet er toch niet aan denken dat die tegen kosten aan gaat lopen als een platte achterband… En gelukkig zat er sinds afgelopen zaterdag ook licht voor en achter op. Je moet het toch niet op je geweten hebben dat de dief een bekeuring gaat krijgen voor het rijden zonder licht.

Ach, het kind verdient wel 28 euro in de maand met die krant. Die kan prima voor een kleine 50 euro een andere fiets kopen. Geen punt joh.

Ondanks dat we er niet veel van verwachten hebben we toch maar aangifte gedaan van diefstal. De politie meld zelf al dat ze verwachten dat ze het binnen 5 dagen met een brief zullen afsluiten zonder het op te lossen. Maar goed, je wilt het toch afronden,.. een plek geven.

Biga bada boom

Soms heb je van die dagen dat de hele wereld om je heen gek lijkt te zijn geworden. Een klein bericht op de mobiel, drie korte maar hevige gesprekken en het beest is los.

Niet alle betrokkenen snappen even goed wat ze aanrichten. Niet allemaal zijn ze even geraakt door het voorval. De meest gevoelige ligt al behoorlijk overhoop en is ook in therapie om beide beentje op de grond te krijgen. De oudste zegt al zo vaak op z’n bek te zijn gegaan, dat hij zich nu zo min als mogelijk mengt in wat er gebeurt. De jongste van het spul heeft totaal niet door wat ze teweeg brengt en is na een korte periode al weer helemaal met iets anders bezig.

De meest gevoelige is midden in haar hart met de kracht van een atoombom geraakt. Zoveel doet ze voor de mensen om haar heen, niemand houdt rekening met haar. Alles schijnt te mogen en te kunnen, zolang het maar iemand anders dan zij is die het uithaalt. Volslagen alleen voelt ze zich en ik kan me dat levendig voorstellen.

Waar is dit gezin ooit zo ontspoort geraakt. Wanneer zijn we gestopt met om elkaar te geven en begonnen elkaar te kwetsen? Wanneer zal alles bedaren en de wereld weer gelukkig lijken? Met de explosieve onderdelen die nu samengevoegd zijn is het slechts wachten op een volgende boem!

Ik geef opnieuw aan dat ik het gebeuren waanzinnig vind. Dat ik het op z’n minst anders wil zien. En wie zich niet kan beheersen, die slikt het maar in en verdwijnt maar naar een hoekje ergens anders. Want ik ben er schijtzat van. En nou maar afwachten hoe lang het beter gaat…

Meidenclub

Mijn dochter heeft opnieuw een echo laten maken, de tweede. Volgens de medewerker daar is het een meisje.

Zul je zien dat we straks allemaal Mega Mindy, Dora en andere goed bedoeld en roze spulletjes kopen en het toch een jongen blijkt te zijn hihi.

We zullen het meemaken volgend jaar.