De box voor Krista is nageleverd. Met excuses etc. van de materiaalman. Er had een babypakket genoteerd moeten zijn maar er stond een kinderpakket. Dat verklaart ook het stoeltje dat we kregen voor een baby van nu vier weken.
Het internet gaat het niet doen. De helpdesk heeft gebeld en de mast waarop wij verbinden is stuk. Reparatie staat ingeroosterd voor 20 april en daar heb ik dus niks aan. Het geld kan ik proberen terug te krijgen via de klantenservice. De supportdesk kan niks voor me doen.
Mijn dochter gaat naar haar oma. Baby showen. Oma had al aangegeven dat ze het druk heeft, toch heeft mijn dochter de afspraak gemaakt. De dochter van mijn zwager heeft op dinsdag haar oma-dag en daar past een kleinkind prima bij.
We zijn benieuwd. Het is al weer lang geleden dat we het contact verbraken. Vijf jaar zo ongeveer. Het is altijd de broer van mijn vriendje voor en na. Hij doet alles goed, is geslaagd, heeft een koopwoning. Mijn vriendje is niks, was huisvader, woont in een huis dat ik huur. Al twee keer eerder hebben we het contact verbroken omdat we zat waren van dat niveauverschil. En twee keer eerder hebben we gedacht dat het contact weer goed kon worden als we overnieuw beginnen. We staan aan de vooravond van poging drie. Mijn vriendje gaat woensdag.
Mijn dochter heeft een hele onwennige dag. In een stad die haar toch niet volledig bekend is moet ze naar een plek waar ze nog nooit is geweest. Na het laatste contact is oma verhuisd en daar is nog niemand van ons ooit geweest. Ook zit de kleine voor het eerst in de buikdrager voor een langere reis.
Later op de dag haal ik haar weer op bij de bus. Het contact was onwennig en oma zat vol verhalen over vroeger. Hoe slecht wij wel niet waren en hoeveel pijn we haar hebben gedaan. Dat belooft niks voor morgen. Hoe goed ze wel niet voor ons zijn geweest en wat ze allemaal voor ons hebben gedaan. Ik wil het niet weten. Ik hoop dat ze morgen voor haar zoon wat meer liefde heeft dan ze vandaag laat zien. Dit zijn geen dingen waarmee je een nieuwe moeder lastig valt. Het is buiten haar om gegaan en het dient geen doel om dit zo te doen. Maar als ik eerlijk ben, is dit wel wat ik van die familie gewend ben inmiddels.
Ik heb ze ooit een grafrede zien houden op de crematie van hun eigen moeder. De kinderen hadden zich verenigd. Twee van de kinderen hadden voor hun moeder gezorgd. De rest stond langs de kant, had er geen tijd, energie of ruimte voor. Maar op het eind werden ze voor Eva Braun en Hitler uitgemaakt. Op een crematie. Een afscheid dat zo vreselijk onwaardig werd gemaakt hierdoor. Het is maar goed dat ze werd gecremeerd, anders had ze zich in haar graf omgedraaid.
Die familie heb ik hele vage dingen zien doen. Maar uiteindelijk zijn wij de bad-guys. Wij hebben zo veel misdaan,.. dat wil je niet weten. En ik wil het ook niet meer weten. Niets dat zij kunnen doen kan het nog goed maken voor mij. Ik zou het leuk vinden voor mijn vriendje als zijn contact met haar wordt wat hij ervan wil. Anders kan ik hem morgen opvegen, al ben ik bang dat hij dan voorbij stuk is. Ik weet niet of hij kan herstellen van nog een afwijzing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten