We vertrekken om 10.15 uur. De trein van 11.46 uur moet haalbaar zijn. De hond moet waarschijnlijk onderweg nog allerlei dingen doen, dus we nemen de tijd.
Voor het eerst met de trein met de baby. Toch weer een hele onderneming. Heeft ze net gegeten, is de luier gedaan, hebben we alles. De bus gaat goed en we komen ruim op tijd op het station aan. Nog even een kaartje voor de hond kopen. De lentetoer heb ik online gekocht, scheelt weer vijf euro.
Zelf heb ik een voordeelurenkaart. Daar zit een chipknip op. Reizen op saldo kost beduidend minder dan een los kaartje. Ik zorg voor saldo. De pagina herkent mijn kaart en weet meteen wie ik ben. Ook geld opwaarderen gaat in een oogwenk. Niets houdt me nog tegen…
Tot ik voorbij de check-in van de NS ga met mijn kaart. Kaart niet herkend. Hoezo niet? Net wist je nog precies wie ik was. Dus ik ga naar de informatiedames. Er staat 40 euro saldo op, waarom kan ik niet inchecken? De dame vraagt me met een stalen gezicht of ik op NS.nl al heb aangevraagd met saldo te mogen reizen.
“Hoe bedoelt u”, vraag ik nog netjes. “Toen ik net opwaardeerde, kende hij me al, wist wie ik was. Wist dat ik een voordeelurenkaart heb en dus met korting kan reizen.” Blijkbaar moet je eerst naar de website en kun je daar aangeven dat je echt met die kaart op saldo wilt reizen, zelfs als je saldo hebt. Natuurlijk kan dat niet per direct geregeld worden, daar kunnen uren overheen gaan. Dus ik geef aan ook een anonieme kaart te hebben met 50 euro saldo. Maar volgens de dame kan ik die niet even snel van 2e naar 1e klasse omzetten. Dus zou ik apart van de anderen moeten reizen. Excuseer mij als ik dom lijk.
Met 80 euro niet in te zetten saldo voor ns-reizen haal ik dus een ouderwets kaartje voor 30 euro. Niet over nadenken, de rest van het bedrag komt wel op met reizen.
Na vijf uur (bus, trein, bus, lopen) komen we aan op het park. Ik had al van te voren gebeld en gevraagd of ik met de kaart die ik heb ontvangen direct ook toegang tot mijn omgeboekte bungalow heb. Volgens de dame bij de receptie is dat ook zo. En dus lopen we direct naar de bungalow om er daar achter te komen dat we er niet in kunnen. Ik bel nog eens met de dame die er nu achter komt dat we van een chalet omgeboekt hebben naar een bungalow (zei ik vanmorgen toch?) en dat we een nieuwe kaart moeten komen halen bij de receptie. Geërgerd loop ik naar de receptie.
“Niet te veel over nadenken” spreek ik mezelf toe. “Het is handig, nu kun je direct een kaart voor internet toegang halen”. Mijn dochter belt om te zeggen dat ze zo door de ramen geen babypakket ziet (box en bed). Ik vraag daar nog even naar.
Het bedje moet er staan maar de box is er nog niet. En er is niemand om hem nu te brengen, dus of ik hem nu even mee wil nemen! Not dus! Ik betaal ervoor. Dan wil ik niet moeten slepen. Dus kom maar gewoon brengen!
In het huisje aangekomen denk ik meteen even internet te regelen. Kan mijn dochter even met haar vriendjes op msn. Maar ik krijg de verbinding niet aan de loop. Zo moeilijk is het niet, vaker gedaan. Ik open een verbinding op de mast van het park en open een browservenster. Dan kom ik op een inlogpagina en daar toets ik dan de codes in. Dan is er een (minimale maar toch) verbinding. De helpdesk is al gesloten, maar ik kan een voicemail inspreken, dan bellen ze terug..
Ondertussen belt mijn moeder. Ik had haar verteld dat we deze week in de stad zouden zijn. Dat we langs gingen komen met de baby. Dat ik haar nog zou laten weten wanneer. Maar dat we vanaf maandag in de stad zouden zijn. Zij heeft onthouden dat ik maandag zou komen en vraagt me met een wat beschuldigende toon waar ik blijf. Ze heeft namelijk afspraken verzet om ruimte voor mij te maken. Nou, het spijt me denk ik (niet) maar ik was duidelijk genoeg. Nu meteen aangegeven dat ze donderdag aan de beurt is. Ze hoeft niks te veranderen, ik vind haar wel.
Ik heb ook een fiets nodig om even verderop in het dorp bij een beter betaalbare winkel boodschappen te doen. De fietshuurkosten zijn er direct al uit. Als ik bij de bungalow kom om te checken wat we vanavond gaan eten, zie ik dat de fiets helemaal niet op slot kan. Zucht,… nog maar eens langs de receptie.
Later, na boodschappen te hebben gedaan en veel te hebben verzucht, zitten we te kijken naar een lege open haard. Bij Albert Heijn waren we de blokken vergeten en het kampwinkeltje is al dicht. Morgen maar halen dan. Vandaag is het genoeg geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten