We hebben je brillen opgehaald, één voor lezen en één voor kijken. Scheelt echt meters.
Van de oude bril naar de nieuwe bril scheelt kilometers. En niet alleen de zicht die jij ervoor krijgt, maar ook het zicht dat wij er van krijgen.
Ondertussen doen we ons uiterste best om alles onder controle te krijgen.
In de woning komen we nog steeds voedsel tegen dat over datum is. Blik en pot met data variërend van houdbaar tot 1995 tot nog tot 2010 goed. Er ligt zoveel schoonmaak middelen dat je een flink overheidgebouw had kunnen schoonhouden. Maar je eigen woning is er allerbelabberdst aan toe. Er lopen geen kakkerlakken of ander ongedierte maar dat heeft vast meer te maken met het feit dat alles stikt in het stof. Overal ligt een flinke berg stof op of onder. Alles moet eerste met een vochtige doek worden afgenomen, anders dwarrelt het stof maar door.
Je hebt blijkbaar ook een flinke verzamelwoede gekregen. Zaklampjes, leesbrillen, radio's, half Yves Rocher (nooit geopend, keurig gesealed zoals het werd verkocht), sokken, batterijen, koptelefoons in alle vormen en afmetingen,...
Alles is in veelvoud aanwezig.
Maar voor jezelf zorgen deed je ook al een tijd niet. Het gascomfort heeft het zo aan het stof te zien al jaren niet gedaan. Wij krijgen het ding ook niet aan de praat. In de koelkast bewaar je schoonmaakartikelen, had je de helft maar gebruikt..
Boven op zolder staat een werkende vriezer. Het vlees daar is al jaren over de houdbaarheid heen. Vanuit de vriezer haalde je eens in de zoveel tig tijd een stel koelelementen. Die stopte je beneden in een koeltas en op die manier bewaarde je melk. Koffie maakte je met wiener melange poeder en melk dat je op 500W een minuutje in de magnetron opwarmde. Een water koker had je niet. Iedere week haalde je 10 bolletjes met wat jam of een banaan of zo. Dat was je maaltijd.
Naast dat je niet voor jezelf zorgde met eten, deed je dat ook niet met persoonlijke verzorging. Soms haalde je een washandje langs plekken waarvan je dacht dat ze aandacht konden gebruiken en dat was dan vaak alleen onder je oksels en in je gezicht. Hopelijk wel in omgekeerde volgorde. Je hebt een flinke schimmel op je hoofdhuid en zoals we bij de huisarts hebben kunnen zien ook op je voeten. Daar tussenin weet ik niet en dat ga ik denk ik ook maar zo houden. Mag de zorg nu gaan overnemen.
Wassen van je kleding is ook heel lang geleden. Dat is tenminste wat de wasmachine me verteld. Niet dat je geen wasmiddel in huis hebt hoor. Ook dat is er voldoende. Zo zonder zoeken komen er al 5 dozen met tabletten te voorschijn, naast evenzoveel wasverzachter.
De douche zit zo onder stof en kalk dat er eerst een andere doucheslang en douchekop op moet. De grond moet in de antikal en het putje moet worden schoongemaakt. Het toilet in de badkamer is ook al heel lang niet schoongemaakt, net als de wasbak. Hier ben je overduidelijk niet of nauwelijks geweest.
De CV ketel staat tot 0,5 bijgevuld met water en doet het dus praktisch niet. Er is wel pas iemand van onderhoud geweest, maar die was ook zo weg. Logisch. Luchten deed je niet in huis, en mijn vader is in zijn laatste maanden incontinent geweest.. Die man zal wel niet hebben geweten hoe snel hij weg moest zijn.
Beneden in de keuken stond een vriezer die je ook al jaren niet kon gebruiken omdat hij stuk was. Als we die verplaatsen om hem te laten ophalen, vallen de tegels van de muur.
Ik ben blij dat je in de zorgwoning zit. Dat er mensen zijn die op je letten voor drinken en eten, die helpen met verzorging en je kamer helpen schoonhouden.
Maar dan komt het,.. het Centrum indicatiestelling zorg kortweg CIZ aan de lijn.
De plaatsing in de zorgwoning moet geïndiceerd zijn. Maar de huisarts heeft niks verklaard (die zei tegen me dat mijn woord net zo hard was als die van hem). Er is wat de dame van het CIZ betreft geen noodzaak en ze mag wel naar huis terug.
En dat kan niet. Ze kan niet zelfstandig wonen. De woning is opgezegd. Ze heeft die zorgwoning meer dan nodig. Daar kan ze onzin uitkramen en toch nog gezelligheid treffen.
De dame van het CIZ geeft twee criteria waarmee ze de woning nodig zou kunnen hebben:
als ze niet in staat is te alarmeren
als ze niet een dagdeel alleen kan zijn.
En verder zou ze het prima op zichzelf kunnen. Omdat ik flink tegensputter geeft ze me 3 maanden onderzoekstijd. Maar dan moet er wel een verklaring komen van de huisarts. Die mag de geestelijke gezondheidszorg vragen om een co-advies ivm bijv. dementie of hoe je het ook wilt noemen.
En dan begint de strijd dus opnieuw. Leuk. Ik had toch nog niks te doen. Terug naar het zorgcentrum, de coordinator. Hoe kan dit zo en wat doen we eraan om het om te keren. Om te begrijpen was de dame van het CIZ kan en mag stort ik me op de CIZ Indicatiewijzer. 150 pagina's wetgeving. Je wordt er niet vrolijk van. Nu snap ik ook dat er mensen sterven in hun woning, alleen en zonder dat iemand het merkt.
Je woning is opgezegd en dat blijft ook zo. Ik ga je niet opnieuw aan jezelf overleveren. De buren hebben geprobeerd voor je te zorgen. Eén heeft zelfs een sleutel van je voordeur. Maar aan de binnenkant deed je de deur op de klem zodat ze er niet in kon. En als ze aan de deur aanbelden, dan deed je alsof je er niet was. Ze zagen je soms echt wegduiken om niet gezien te worden.En dat moet ik dan weer in een zelfstandige woning plaatsen? Met een uurtje thuiszorg of zo? Denk ik niet. De strijd is weer begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten