Sinds het overlijden van mijn vader is er een hoop gebeurt.
De zorginstelling waar mijn moeder gaat wonen heeft een feestweek. Misschien kunnen we een kijkje nemen in de kamer waar mijn moeder komt te wonen. Misschien verzet het de zinnen een beetje. Misschien…
We gaan naar het huis toe. Onderweg blijkt al hoe spannend het allemaal is. De ademhaling wordt weer moeizaam en we moeten vaak stoppen. Als we er zijn zien we de drukte in de gemeenschapsruimte. En aangezien ik niks heb gezegd over een feest, verbazen we ons erover dat het zo gezellig klinkt. We zoeken een stoel en een kop koffie. Als niet-bewoner mag ik 2,50 euro afrekenen voor de feestmiddag. Als ik vertel dat mijn moeder vanaf dinsdag een woonruimte in het huis heeft, krijgt zij alvast een bewoners-behandeling. De feestmiddag is voor haar gratis.
Een slecht zingende amateur zingt vanaf een standaard een aantal liedjes uit vroegere tijden. Zodra hij bij zijn briefjes uit de buurt is merk je dat; dan is hij de tekst helemaal kwijt. Veel bewoners kennen zijn tekst beter dan hij zelf. Toch heeft iedereen het naar de zin en wordt er uit volle borst meegezongen. Zo hier en daar dansen mensen alleen of samen met een medebewoner.
Een vitale dame komt met de rollator aangelopen. Ze draait de stoel met het zicht naar de zanger en komt naast mijn moeder zitten. Onhandig in sociale contact weet mijn moeder zo niet wat te doen of te zeggen. Maar de vitale dame weet het prima. Als 8 jaar woont ze nu in het huis en met haar 98 jaar is ze nog verbazend pienter. Zij voert het gesprek wel. Belangstellend vraagt ze honderduit, condoleert mijn moeder met haar verlies en wijst haar op de voordelen van dit huis. Zo enorm gewild is dit huis, dat er lange wachttijden zijn voor een woonruimte. En dus vraagt ze hoelang mijn moeder heeft moeten wachten. “Twee dagen” antwoordt mijn moeder en kijkt vragend naar mij. “Of was het drie?”.
De dame kijkt verbaasd en feliciteert haar. “Een lot uit de loterij mevrouw”, zegt ze. “Dan heb je echt veel geluk gehad. De kamer is voorzien van toilet en doucheruimte, kitchenette, kastruimte, koelkast, aansluiting voor televisie en telefoon. Een plaats hier is heel gewild.” Mijn moeder is nog aan het bekomen van de tornado die over haar heen is gegaan de laatste dagen. Het volledige besef is er nog steeds niet.
We mogen in haar kamer kijken hoe het er gemeubileerd uitziet. Want we mochten in de nu uitgeruimde kamer kijken. Die lijkt nu groot en klein tegelijk. En we konden ons geen beeld maken van wat er wel of niet inpast. De kamer van mevrouw B. is warm en gezellig ingericht. Het geeft een prima beeld van wat kan en past. Het contact is prima en samen gaan ze ook even bij de buurvrouw van mevrouw B. binnenkijken. Samen besluiten ze dat die kamer minder warm en gezellig is.
We blijven nog wat hangen. Ik denk dat het allemaal heel goed voor mijn moeder gaat zijn. Die gaat haar draai hier vinden. Ze kijkt al uit naar de activiteiten in het huis. En, nog leuker, ze maakt plannen voor de inrichting van haar eigen kamer. Voor het eerst maak je je eigen keuzes. Dat kastje en dat gordijntje en en en… Voor het eerst in 45 jaar kies jij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten