Dinsdag hebben we de echo gezien. De baby is op basis van kop-staart meting dan 10 weken en 5 dagen. Het blijft natuurlijk bij benadering. Als het er al bijna 11 weken is, dan heeft het lang op een te laag schildkliergehalte moeten teren. En is er fiks geblowd en slecht gegeten en weinig geslapen.
Ik heb mijn zorgen met haar besproken, maar ze ziet ze niet. Het is geen punt dat ze vaak geen geld hebben om zelf te eten en hun rekeningen te betalen. Het is geen punt dat ze op de grond slaapt in een zeecontainer met een kat en 4 kittens. Waar de lucht blauw staat van de hoeveelheden blow die daar door gaan. Dat we ons zorgen maken omdat ze geen vast inkomen hebben, geen zekerheid in welke vorm dan ook. Ze ziet het niet. We moeten blij zijn voor haar. Maar dat is nou net het punt.
Ik gun haar alles, maar ik wil zo’n kind ook van alles gunnen. Maar ik vraag me af of ze in staat zijn om alles opzij te zetten voor dit nieuwe leven. Nu al in de start krijgt het niet wat het nodig heeft. Wat nu wordt gemaakt is het kind van straks. Maar ik hoorde al dat er gezegd werd dat al je blowt, de troep niet in je bloed komt en dus niet bij het kind komt. Wie gaat deze mensen uitleggen hoe de wereld echt in elkaar zit. Van mij nemen ze het niet aan.
Ik maak me grote zorgen om de toekomst…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten