Morgen naar het ziekenhuis met dochter. Er zit een knobbel in haar borst.. We gaan een echo laten maken om te zien wat zich daar bevindt. Met een collega in het verkeerde schuitje komt dit wel ineens heel dichtbij.
Natuurlijk ga ik er vanuit dat het wel mee zal vallen, maar toch.. diep van binnen.
Het heeft wat voeten in de aarde gehad om zover te komen. De dame wil nog geen man aan haar lijf en onze huisarts is een man. Een oudere man zelfs. Dus had ik de afspraak met een jongere collega gemaakt om haar tegemoet te komen. De vrouwelijke collega is namelijk op vakantie en zal pas na 18 augustus weer aanwezig zijn.
Hij moest natuurlijk aan haar borsten voelen, er naar staren en nog eens voelen. Ik denk dat de dame daarna veelvuldig onder de douche heeft gestaan omdat ze zich vervuild voelde.
Zul je zien dat de echo-arts een man is morgen, zul je haar horen. Ze bijt zich er maar doorheen.
De hoop is dat het goedaardig is, niet ernstig. Dat het vanzelf verdwijnt. Maar het is een heel gevoelige plek. Dus zal er wel iets moeten gebeuren.
Voorlopig nemen we het maar één stap tegelijk, en hopen er het beste van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten