Vrijdagmorgen was het zover. Met dochter naar het ziekenhuis voor een echo. De pijngevoelige knobbel in haar rechterborst zal onderzocht worden.
De AIO smeert een lading blauwgekleurde gel op het apparaat en vraagt ze het voelt. Dan kijkt ze op het aanvraagformulier en gaat op zoek. Al snel zit ze er bovenop en meet ze het ding op; grofweg 2 bij 4 cm.
Dat is op 17 jarige leeftijd met een niet heel grote cup al best een boel weefsel. Vraag is dus meteen wat voor soort weefsel we daar hebben. De arts wordt erbij gehaald en ook die gaat met flink wat gel aan de slag. ‘Goed voor een perzikzacht huidje’ grapt hij nog terwijl hij pogingen doet om de bus leeg te krijgen. De andere borst krijgt ook een flinke klodder en wordt nog eens flink geplet met dat echo apparaat.
Het lijkt zich tot alleen dat ene plekje te beperken. Om te bepalen of het goed of minder goed is wordt een biopsie aangeraden. Dochterlief heeft niet zo goed door wat er bedoelt wordt en als snel komt de biopsienaald tevoorschijn. Dat is een fikse, holle naald. En daarmee moet het gezwel doorprikt worden en wordt wat weefsel uitgeschraapt.
Dat wordt direct naar pathologie gebracht en het wachten begint.
Wat voelt als een eeuwigheid later wandelen we nerveus rond in de buurt van de wachtkamer. Het duurt ruim een uur langer dan verwacht maar dan weten we het eindelijk. Een veel voorkomende goedaardige tumor; een bindweefselknobbel (fibro-adenoom). Deze knobbel ontstaat door wildgroei in het bindweefsel. Zij drukt het omringende weefsel opzij, maar tast gezonde cellen niet aan.
Op haar leeftijd kan het nog alle kanten op.
- het lichaam kan het verslinden
- het kan blijven zitten
- je kunt het weg laten halen
In de puberteit kan het lichaam nog zelf de strijd met het bindweefsel aangaan en kan het dus uit zichzelf weggaan.
Het kan blijven zitten en dan kan het groeien of blijven zoals het nu is.
Ze kan het laten weghalen en dat zou dan net als bij een curretage met een holle naald van 4 mm gebeuren. Nou vond ze deze al een ramp dus dat moest dan maar niet.
Een andere optie is dan om het operatief te laten verwijderen.
Bij een operatie wordt er een incisie gemaakt die iets groter is dan het te verwijderen object. Dus rond 5 cm zoals het nu is. Die incisie zit dan rond de tepelhof.
Als we het aankijken dan kunnen we het per half jaar via echo bekijken en dan beslissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten