zaterdag 7 februari 2009

Rien va plus

Het balletje draait raar. Je wilt de goktafel het liefst jouw kant op helpen en leunt wat tegen de tafel aan. Het lijkt niet te helpen, integendeel zelfs. Het balletje hikt en lijkt net een andere kant op te gaan vallen dan de kant die  jij graag wilt.  Eindeloos draait het balletje. Waanzinnig van verlangen ben je naar de uitkomst. Dan zie je het plotseling; jouw keuze lijkt het toch te worden. Alle tekenen wijzen erop. En het vakje zelf lijkt het te bevestigen. Vreugde omdat het balletje toch goed terecht komt.

Gokken blijft een rare bezigheid. Het kan online en kan ook leuk zijn. Maar het kan je ook volslagen gek maken. In het dagelijks leven doen we het toch meermalen per week, soms zelf meerdere keren per dag.

Examens bijvoorbeeld. Echt een apart soort gokken. Je start met 10 mensen en schat in hoeveel van die 10 over de streep gaan komen. Iemand anders doet hetzelfde met 10 anderen. Die 10 anderen levert maar 1 persoon op die in één keer over de streep komt. Dat moet in jouw geval toch beter kunnen. Dus gok je op minstens 2 in één keer. En het dubbeltje valt verkeerd. Niet eens één red het. Tragisch! Maar in een tweede poging wordt het beter. 6 uit 10, al moeten we eerlijk bekennen dat het 6 anderen zijn dan we hadden bedacht. Mensen waarvan je een hoge verwachting hebt, juist die redden het niet. En diegene die je het helemaal niet ziet doen, die doet het heel goed.

Als we zo slecht gokken, komt dat dan omdat we onszelf zo slecht kennen? Als je zo om je heen kijkt, zie je vast wel iemand die in het plaatje past. Zo iemand is intensief in therapie voor van alles en lijkt ook heel serieus bezig met aan zichzelf werken. Aan alle kanten denk je te zien dat het uiteindelijk de juiste kant op zal gaan. De omgeving waar die persoon zich nu bevindt is geen optimale. Hier zal dat oude, niet wenselijke, gedrag snel weer de kop opsteken. Hier zullen anderen beschadigd uitkomen. En de veroorzaker zal het niet zien, niet vermoeden, zich niet realiseren. 

Het lijkt er soms op dat jij de enige bent die het ziet. Niemand anders heeft een idee van wat er gebeurt. Toch zal dat niet zo zijn. Diegene zal op een bepaald moment naar iemand reageren die het net als jou opvalt. Iemand die een verschil kan maken in de toekomst van de veroorzaker en zijn omgeving. Iemand waar jij helemaal geen tegengas of actie van had verwacht. Zou het dan toch allemaal goed gaan komen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten